Cantares. La Historia de Nuestro Señor Jesucristo en lengua mexicana

folio: 251v

Reproduccion digital

Cantares. La Historia de Nuestro Señor Jesucristo en lengua mexicana 251v
NahuatlNotas Traducción (no todos los textos tienen estas opciones)
Estimado Usuario, en la versión en nahuatl original, usted podrá editar los textos pero el sistema no guardará dichos cambios, por favor tenga presente que cuando usted salga de cada página, su edición se perderá.
Cuado usted pulsa dos veces sobre una palabra, el sistema la buscará en los diccionarios.

251v 65

tepozmitl quinalquixtìtiquiz yn itlaçocelticamatzin; niman quitzomonitehuac, quitzayantéhuac yn itlaçonacayotzin; quicocototztehuac yn itlalhuayotzin, quiỳquani, quichichiloz yn itlaçoomiotzin. Quihualmocaquiti yn itlaçomahuiznantzin yn iuh tlatetehuilo, yn iuh tlatzotzonalo, yn iuh tlatzitzilicatimani, quinanalquixtia yn itlaçomatzitzin yn iconetzin, auh notepozmauhquauhtica quitlahuelnanalquixtia yn iyollotzin yn itlaçonantzin.

la lesna @+Molina traduce tepozmitl como punzón o lesna, que es un instrumento de punta aguda para hacer pequeños orificios.-@ traspase su tierna mano. Después su precioso cuerpo fue desgarrado, rasgado; se fracturaron sus tendones en finos pedazos, se le separan, se le enrojecerán sus preciosos huesos. Su amada madre escucha cómo el martillo, cómo los golpes, cómo el estruendo penetran las manos de su hijito, y con mi cuchillo atraviesa cruelmente el corazón de su amada madre.

251v 65

tepozmitl quinalquixtìtiquiz yn itlaçocelticamatzin; niman quitzomonitehuac, quitzayantéhuac yn itlaçonacayotzin; quicocototztehuac yn itlalhuayotzin, quiỳquani, quichichiloz yn itlaçoomiotzin. Quihualmocaquiti yn itlaçomahuiznantzin yn iuh tlatetehuilo, yn iuh tlatzotzonalo, yn iuh tlatzitzilicatimani, quinanalquixtia yn itlaçomatzitzin yn iconetzin, auh notepozmauhquauhtica quitlahuelnanalquixtia yn iyollotzin yn itlaçonantzin.

la lesna @+Molina traduce tepozmitl como punzón o lesna, que es un instrumento de punta aguda para hacer pequeños orificios.-@ traspase su tierna mano. Después su precioso cuerpo fue desgarrado, rasgado; se fracturaron sus tendones en finos pedazos, se le separan, se le enrojecerán sus preciosos huesos. Su amada madre escucha cómo el martillo, cómo los golpes, cómo el estruendo penetran las manos de su hijito, y con mi cuchillo atraviesa cruelmente el corazón de su amada madre.

251v 66

Yn oyuh contepozminque yz ce ymatzin; niman yc conanque yn oc no ce, auh ynic cenca oquimototonehuilique; quittaque ca ococototzauh yn itlalhuayo yn occe ymatzin, auh ca aocmo onnaci yn oncan otlacoyoniloc, otlamamalihuac. Auh yn iuh quimìtalhuia san Anselmo. Niman yc quimecatecuixque, yn imatzin oquitepozminque ynic amo momatzayanaltiz, yn ìquac quittititazque yn occe. Auh ye yca ynic oc no ce mecatl ymaquechtlantzinco yn yèhuatl; amo tepozminaloc, quilpìque. Auh niman yc peuhque yn yc y occampa; yxti quitlahueltititza huel ytech motlapaltilique yn itlaçomatzitzin ynic hualmomemelauh yn tlalhuatl yhuan hualmomamacauh, yn omitl auh hualchichitocac, hualmomamacauh ynic çaçaliuhticatca yn itlaçoelchiquiuhtzin ca huel yyollotzin ỳtic àcic. Tlacempanahui yn ixquich totonehuiztli quimiyhiyohuilti totemaquixticatzin Jesucristo.

Así le clavaron sólo una mano; luego cogieron también la otra, de manera que lo hicieron sufrir mucho. Vieron [que] se paralizó el tendón de la otra mano, y que aún no llega a ser agujerada, horadada. Y así lo advierte san Anselmo. Por eso después lo encordaron, clavaron su venerable mano para que no se desgarrara, en tanto mostrarán la otra. Y también está en la muñeca de Él una cuerda; no fue clavada, la ataron. Y en seguida comenzaron por ambos lados. Observa cuán intensos son los dolores del vientre; se esforzaron para que en sus veneradas manos se extiendan los nervios y se hendieran los huesos y estallaron, se agrietaron, pues se habían pegado a su precioso pecho que llegó al interior de su corazón. Nuestro Salvador Jesucristo soportó el más grande de todos los sufrimientos.

251v 67

Auh çan ye no yhui ynic quitlahueltetepozminque yn itlaçoycxitzitzin; yn huelic moch nohuian, ytlatlacapantzinco tìtilin yn itlaçotlalhuayotzin. Yn ma ca çan huehuetl yn itech yn cruz; yn iuhquima harpateuh ytech motetecac, motitilani, ynic oncan caquizti yn huel cenca teyolpatzmicti, tetlaocolti tlatzotzonaliztli. Yn niman ayc yuh occeppa quicacque yn tlalticpac tlaca auh oc no centlamanpan yz cenca teyolquima, tenacaztlamachti, tepapaquilti tlatzotzonaliztli, yn niman ayc yuh omocac yn ilhuicac.

Y también clavaron ya, sin misericordia, sus preciosos pies; de todas sus suaves partes, de todos sus venerados costados, estiran sus nervios. Tan sólo está el tambor junto a la cruz; como si fuera un arpa, se entretejió, se estiró, por eso resuena allá el sonido del instrumento que tanto abate, que sobrecoge. Más tarde no la oyeron nuevamente los hombres en la tierra e igualmente ya no se escuchó en el cielo una ejecución musical suave, agradable al oído, placentera.

251v 67

Auh çan ye no yhui ynic quitlahueltetepozminque yn itlaçoycxitzitzin; yn huelic moch nohuian, ytlatlacapantzinco tìtilin yn itlaçotlalhuayotzin. Yn ma ca çan huehuetl yn itech yn cruz; yn iuhquima harpateuh ytech motetecac, motitilani, ynic oncan caquizti yn huel cenca teyolpatzmicti, tetlaocolti tlatzotzonaliztli. Yn niman ayc yuh occeppa quicacque yn tlalticpac tlaca auh oc no centlamanpan yz cenca teyolquima, tenacaztlamachti, tepapaquilti tlatzotzonaliztli, yn niman ayc yuh omocac yn ilhuicac.

Y también clavaron ya, sin misericordia, sus preciosos pies; de todas sus suaves partes, de todos sus venerados costados, estiran sus nervios. Tan sólo está el tambor junto a la cruz; como si fuera un arpa, se entretejió, se estiró, por eso resuena allá el sonido del instrumento que tanto abate, que sobrecoge. Más tarde no la oyeron nuevamente los hombres en la tierra e igualmente ya no se escuchó en el cielo una ejecución musical suave, agradable al oído, placentera.

251v 68

Yn oyuh conmotetepozminililique yn itlaçomatzin, yn itlaçoycxitzin; yn huel omotzoptimoman macehualli. Yn tlatlachixque yn ixquich yxtlahuatl, yn aoccan huel onaquihua,

Así clavaron sus preciosas manos, sus preciosos pies. Estuvo correctamente colocado el penitente. Observaron con atención todo el campo, no caben ya en ninguna parte

Folios: 239r  239v  240r  240v  241r  241v  242r  242v  243r  243v  244r  244v  245r  245v  246r  246v  247r  247v  248r  248v  249r  249v  250r  250v  251r  251v  252r  252v  253r  253v  254r  254v  255r  255v  256r  256v  257r  257v  258r  258v